دوستان یک «بازی وبلاگی» به راه انداخته اند در مورد «اِعدام». من هم دوست دارم در مورد اعدام بنویسم، ولی زیاد اهل بازی نیستم. پس به جای شرکت در بازی با اعدام اجازه بدهید از یک موضوع مرتبط حرف بزنم، از یک مسئله ای که متوجه شده ام دارم.
حقیقت اینست که دلیلش را هم درست نمیتوانم شرح بدهم که چرا، اما من با مصدر باب «اِفعال» مشکل دارم!
شاید چون روح « اِفعال » یعنی به زور موجبات وقوع فعلی را فراهم کردن؟ شاید چون این «باب» مستقیم باز میشود به طبقه هفتم زیر زمین ذهن اِسلام، همانجائی که فرشته های خدا آمده اند و آتش الهی را آورده اند تا به جای روشن کردن روح مردم صرف سوزاندن جسمشان بشود و اسمش را هم گذاشته اند جهنم، همانجا که خدا امر کرده تا چیز های مختلف را به زور به ملت بچپانند؟ مطمئن نیستم.
بحث زیادی نمیخواهم بکنم. به جایش یک لیست کوچکی از مصادر باب اِفعال را برایتان مینویسم، شاید شما توضیح بهتری داشته باشید که چرا این «باب» اینقدر ناجور است و چرا کلمه های خوب و دوست داشتنی اغلبشان بابهای دیگری برای ورود به زبان پیدا کرده اند؟
این لیست کوچکی از لغاتی که همینطوری به ذهنم میرسند، اگر لغات دیگری به ذهنتان میرسد شما هم بگوئید:
اعدام
ارعاب
ارهاب
اجبار
اسلام
الزام
اقرار
ابطال
اعمال
اهمال
انکار
اخفاء
امحاء
اکراه
اضلال
اصرار
افطار
اخراج
اعلام
ابلاغ
ادرار
اشکال
انزال
.
.
.
8 نظرات:
اشغال
ابطال
القا
اشکال
اخلال
اضلال
اخطار
ارشاد
شگرد آخوند ها رو فراموش کردی:
اغفال
آرزوی خامنه ای رو هم فراموش کردی:
اسهال
بی نظیر بود. شما با زبان طنزاین مشکل اساسی اسلام که توسل به زور برای پیش بردن اهداف خود هست را خلافانه بیان کردید.
لا اقل برای چند ثانیه کمی در موردزبان عربی تحقیق میکردی.
صفت این باب همین است. یعنی وقتی کلمه ایی بخواهد الزام و باید و نباید بگیرد با قرار گرفتندر این باب به این ویژگی دست می یابد
جناب ح. نیکبخت، شما حرفی که خودم زده ام را تکرار میکنید بعد میگوئید کاش چند ثانیه تحقیق کرده بودم تا متوجه اون موضوع بشوم؟! این احتمالا روش بحث و استدلال آخوندی هست دیگه، نه؟!
ضمنا عرض تشکر فراوان از دوستانی که لیست را تکمیل کرده اند، و همچنین بخصوص از دوست ناشناسی که لطف و تشویق کرده اند. ممنون از همه شما عزیزان.
شما می توانید از غریبی غلبه تاریخی فرهنگی این کلمات تلخ باب افعال سخن بگویید اما اول رفتار آدمی است که زبان و باب و دین و ابزار و فرهنگ می آفریند. اگر امروز به دانش و قدرت تغییر ناملایمات زبان و فرهنگ دست یافته ایم مبارک است اما خرده ای بر پدران و آدمیان و فرهنگ پیشین نیست چرا که این حد ظرفیت آنان بود. امروز هم خرده ای بر جماعت ما و شما نیست که مانیز در توان خود پیش می رویم.
ارسال یک نظر