میر حسین عزیز: به ما بگوئید اگر شما را گرفتند چه کنیم؟

جناب موسوی، چرخهٔ یک ساله ای که با بهار انتخابات شروع شد و از تابستان خون و شهادت عبور کرد، اکنون پائیز سرکوب و زمستان سکوت را هم از سر گذرانده است و باز با هم به بهار خیزش و نشاط نزدیک میشویم. و چه خوب است که میبینیم هنوز همه با همیم و ملت ما همان شور و آرزوی حکومت قانون، آزادی و برابری را همچون آتشی یزدانی در عمق جانش حفظ کرده است.

میر حسین عزیز، ما این آتش را از تاریخی به ارث برده ایم به درازای تمام تمدن بشری، و میدانی و میدانیم که آسمان جانمان فراخ تر از آنست که به نفیر نفرتناک این حرامیان دیروز زاده طوفانی شود. نه هراسی داریم از خنجرهایشان و نه لشکر گزمه های سیاهشان ما را از راه نیک برگرداندنیست.

اما جناب موسوی، خود بهتر از ما مطلعید که اهریمن تاریکی، انگار بوی حیات جدید و خون تازه ای که با رسیدن بهار سبز عشق و شور در رگهایمان به جریان افتاده است را شنیده است که نفیر کشان به خاموشی آن آمده است و تهدید میکند و نعره سر کرده که چنین خواهد زد و چنان خواهد کشت.

و ما نگرانیم که غول دژکردار شما را از ما بگیرد و به دخمه های خود ببرد...

آقای موسوی عزیز، خاطرمان هست که شما یکسال پیش در اوج شور مبارزه مردمی هنگامی که خطر دستگیری شما احساس میشد به مردم توصیه کردید که در صورت دستگیر شدن شما به اعتصاب عمومی روی آورند. اکنون که باز چرخه زمان ما را به فصلی مشابه بازگردانده است و خطرهای مشابهی را پیش روی خود میبینیم، از شما میخواهیم تا بار دیگر، پیش از آنکه خدای نکرده دست پلید غول بر شما دراز شود، به خیل دوستارانتان راه را اشاره کنید.

میرحسین عزیز، اگر شما را دستگیر کنند ایران را بر سرشان به آتش خواهیم کشید، آتشی با شعله هائی به حرارت تمامی داغهای دل مادرانی که سی سال فرزند از دست داده اند، آتشی آنچنان مهیب که چه بسا کور و مخرب باشد. از شما تقاضا میکنم به ما راهی نشان بدهید تا در صورت دستگیر شدنتان همان را در پیش بگیریم، که چشم و گوشهایمان همه با شماست و هرچه بگوئید همآن خواهیم کرد. راهی نشانمان بدهید تا آتشمان بینا شود، تر و خشک را با هم نسوزد، و تنها اهریمنیان پلید را به زیر کشد.