۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۶, پنجشنبه

قهقرا: نشانه های واضح زوال فرهنگی و تاریخی جمهوری اسلامی


یادتان هست بوداهای بامیان را؟ وقتی طالبان به رهبری ملا عمر داشتند در افغانستان مجسمه های بامیان را منفجر میکردند، اواخر سال ۸۲ بود و جمهوری اسلامی ایران داشت سالهای «اصلاحات» را به ریاست جمهوری خاتمی میگذراند، یعنی سالهائی که با همه کاستیها و کمبودهایشان یکنوع دوران اوج فرهنگی در سی سالهٔ جمهوری اسلامی محسوب میشوند. روزنامه ها و دیگر رسانه های ایرانی در آن روزها، چه اصلاح طلب و چه اصول گرا، عکس العملشان به تخریب مجسمه با حیرت و اشمئزاز همراه بود، و همه شان کار طالبان را وحشیگری خواندند.

خوب حالا نوار تاریخ را هشت نه سال جلو بزنید و بیائید برسید به امروز. امروز افغانستان از چنگ طالبان در آمده و ایران به چنگ پسرعموهای ایرانیشان یعنی مصباحیان افتاده. امروز در افغانستان دارند مجسمه های بامیان را با کمک یونسکو و ژاپنی ها مرمت میکنند، و به جایش در ایران دارند مجسمه های ملی و هنری را از میان خیابانها با جرثقیل و کامیونهای دولتی جمع و سر به نیست میکنند تا چهره شهر را از این علائمی که به زعم مصباحیون «حرام» و ضد قوانین اسلامی هستند پاک کنند، همانطور که طالبان انفجار مجسمه بودا را «بُت شکستن» میخواندند. امروز در ایران مردم آنقدر گلوله و چوب و چماق خورده اند و شکنجه شده اند و مورد تجاوز جنسی قرارگرفته اند که رفته اند در خانه هایشان پنهان شده اند و زخمهای تن و روانشان را لیس میزنند، و به جایش در افغانستان زنها و مردان با آزادی تمام در دفاع از دموکراسی برای مردم ایران به خیابانها میریزند و بر علیه ولایت فقیه شعار میدهند و عکسهای خامنه ای و ا.ن را آتش میزنند.

جالب است چطور دنیا میچرخد. جالب که چه عرض کنم، لااقل برای ما ایرانیها گریه آور است فعلا . نشانه های زوال تاریخی و به قهقرا رفتن مملکتمان است که داریم میبینیم. گریه دارد، گریه. بیائید امیدوار باشیم که با این به قهقرا رفتنمان به ته درهٔ تاریخ نیافتیم، که کمتر ملتی توانسته از آنجا سربلند کند.

این کلیپ را هم ببینید که تلویزیون بی بی سی از تظاهرات مردم در افغانستان تهیه کرده است:




0 نظرات:

ارسال یک نظر