روزنامه امریکائی «واشنگتن پست» امروز در مقاله ای به ترور دو دانشمند هسته ای در ایران پرداخته است. در زیر ترجمه کامل این مقاله خدمت شما ارائه میشود:
قتل در تهران: آیا عملیات مخفی میتواند برنامه اتمی ایران را متوقف کند؟
نوشتهٔ جکسون دیل
منبع: روزنامه واشنگتن پست، دوشنبه ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰
http://voices.washingtonpost.com/postpartisan/2010/11/_the_story_of_the.html
ترجمه به فارسی: صادق رحیمی
داستان کرم استاکس نت، که به نظر میرسد تعدادی از سانتریفوژهای غنی سازی اورانیوم در برنامه هسته ای ایران را متوقف کرده باشد، امیدی با خود داشت:امید به اینکه عملیات مخفی شاید بتوانند به طریقی صلح آمیز -و هوشمند- تلاش رژیم برای دسترسی به بمب اتمی را متوقف کنند.
اما خبرهای امروز از تهران این را یادآور میشوند که عملیات مخفی، که میدانیم هم امریکا و هم اسرائیل در حال انجامش هستند، میتواند چهرهٔ زشتی داشته باشد. دو دانشمند اتمی ایرانی در حالیکه با همسرشان به سرکار میرفتند با بمب مورد حمله قرار گرفتند؛ یکی از آنها کشته شد و دیگری به نحوی جدی مجروح گشت.
رئیس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد، همانطور که توقع میرفت به سرعت در یک کنفرانس مطبوعاتی امریکا و اسرائیل را متهم به مسئولیت این قتلها کرد. در واقع این احتمال غیر ممکنی نیست که بمبها خانگی [ایرانی] بوده باشند. جنبش سبز ادعا کرد مسئولیت به عهده خود رژیم است. مجاهدین خلق هم در گذشته هم به ترور سیاسی انجام داده اند و هم اسرار اتمی ایران را افشا کرده اند، پس امکان دخالت آنان را نیز نمیتوان نادیده گرفت.
ایالات متحده نیز قبل از این با حد اقل یک دانشمند اتمی ایرانی سر و کار داشته است، اگرچه وی را به قتل نرسانده است. در ماه مارس خبر رسید که یک دانشمند جوان به نام شهرام امیری از جمهوری اسلامی به ایالات متحده گریخته است. ایران گفت وی ربوده شده است، و سرانجام در ماه جولای به خواست خودش به ایران بازگشت.
از سوی دیگر اما این را همه میدانند که اسرائیل بر خلاف امریکا از انجام ترور در کشورهای خارجی رویگردان نیست. همین امسال مدتی پیش بود که یک تیم عملیاتی اسرائیل بعد از به قتل رساندن یکی از نظامیان عالیرتبه حماس در دوبی لو رفتند. عملیات روز دوشنبه [در تهران]، که در آن مردانی سوار بر موتورسیکلت مواد منفجره را به ماشینها چسباندند و پیش از منفجر شدن ان خود از صحنه دور شدند، به وضوع عملیات پیچیده ای بوده است.
آنگونه که ایران توصیف کرده است، این دو دانشمند به هدفهای احتمالی شبیه بوده اند. مدیر آژانس اتمی ایران گفته است که مردی که کشته شده است، مجید شهریاری، «مسئول یکی از پروژه های بزرگ» در آژانس اتمی ایران بوده است. مردی که زخمی شده است، عباس دوانی، توسط شورای امنیت سازمان ملل به خاطر کارهایش با وزارت دفاع و عضویتش در سپاه پاسداران، که مسئول برنامه تسلیحات اتمی میباشد، مورد تحریم قرار گرفته بود.
به عبارت دیگر اینها احتمالا مردان خطرناکی بوده اند --اما آنها همچنین شهروندانی غیر نظامی بودند. آیا هدف ترور قرار دادن آنان توسط دشمنان ایران امری توجیه شده است؟ بخشی از پاسخ به این سئوال بستگی به این دارد که چنین قتلهائی چه دستاوردی خواهند داشت. اگر این قتلها بتوانند برنامه اتمی ایران را متوقف کنند و این بحران کُندی که نهایتا به جنگ خواهد انجامید را به پایان برسانند، آنوقت شاید چنان هدفی بتواند چنین وسیله ای را توجیه کند.
اما تا این لحظه دستاوردهای عملیات پنهان علیه ایران به نظر ناچیز میرسند. روند رشد غنی سازی اورانیوم در نطنز در ماههای اخیر متوقف شده است، و احمدی نژاد هم روز دو شنبه ظاهرا برای اولین بار اقرار کرد که استاکس نت ممکن است باعث این مسئله بوده باشد. آژانس فرانس پرس از قول او نوشت، «آنها توانستند برخی از سانتریفیوژ های مارا در حد محدودی با نصب نرم افزاری در دستگاههای الکترونیکی از کار بیاندازند»، و اضافه کرد، «متخصصان ما جلوی آن را گرفتند و آنها دیگر قادر به انجام چنین کاری نخواهند بود.»
در واقع بازرسان سازمان ملل گزارش کرده اند که اگرچه نطنز به دلیل نامعلومی در این ماه یک روز تعطیل شده بود اما غنی سازی اورانیوم با همان سرعت سابق خود کماکان ادامه یافته است، و در همان حال خبر میرسد که نیروگاه اتمی روس-ساخته ایران در بوشهر هم در حال سوختگیری و آماده شدن برای عملیاتی شدن در ماه ژانویه است.
خلاصه کلام اینکه عملیات مخفی سلاح همه فن حریفی نیست که بتواند کار برنامه اتمی ایران را تمام کند، و این امر در مورد سلاحهای قرن بیست و یکمی مثل استاکس نت همانقدر صدق دارد که در مورد حمله های بیرحمانه به دانشمندان ایرانی از روشهای «سنتی».