این متن ابتدا در خودنویس منتشر شد
روزنامه اصلاح طلب «روزگار» امروز (سه شنبه ۲۸ تیر) در مقاله ای تحت عنوان «اصولگرایان به دنبال اصلاح طلبان تواب» به تقاضای برخی چهره های سرشناس اصولگرا مبنی بر لزوم «توبه کردن» اصلاح طلبان پیش از امکان بازگشت آنان به صحنه رقابتهای سیاسی در جمهوری اسلامی پرداخته است.این مقاله، که به قلم «ثمینا رستگاری» در صفحات اول و دوم این روزنامه منتشر شده است، بحث را با اعتراف اخیر علم الهدی باز میکند که گفته بود، «انتخابات آینده مصیبت بار ترین انتخابات بعد از انقلاب است،» و سپس با طرح این سئوال که «این هراس زود هنگام اصولگرایان از انتخابات مجلس به چه دلیل است؟» به بررسی دلایل اضطراب روز افزون حکومتیان در مورد انتخابات پیش رو، و اصرارهای مکرر آنان به شرکت اصلاح طلبان در انتخابات آتی میپردازد.
نویسنده «روزگار» پاسخ سئوال خود را اینگونه میدهد که «به نظر میرسد مواضع آنان [حکومت/اصولگرایان] به دلیل اختلافات درونی تغییر کرده است... امروز با مشکلاتی مواجهند که دیگر نمی توانند از رسانه ها مخفی اش کنند، دیگر نمی توانند همچون دو سال پیش نقش های سیاسی را میان خود تقسیم کنند ... و به همین دلیل از بازگشت اصلاح طلبان حرف میزنند، از اینکه می توانند به عرصه قدرت برگردندند به شرط آنکه «توبه» کنند.»
وی سپس بر این تاکید میکند که اصلاح طلبان از آنجا که معتقد به فعالیت در چارچوب قانون اساسی به نحو فعلی آن (و بنا بر این معتقد به جمهوری اسلامی و ولایت فقیه) هستند، و از آنجا که «علاوه بر سابقه نزدیکی به امام (ره) به آرمان های ایشان وفادارند،» نیازی به توبه ندارند، و میپرسد، «اساسا اصلاح طلبی که از اصلاح طلب بودن خودش توبه کرده به چه کار می آید؟»
اما بحث اصلی نویسنده در پی سئوال فوق، و در زیر بخشی تحت عنوان «اصولگرایان خواستار بازگشت چه نوع اصلاح طلبی هستند؟» مطرح میشود، که در آن آمده است، «تردیدی وجود ندارد که حضور اصلاح طلبان در انتخابات به معنای به پای صندوق آمدن حد اقل ۱۴ میلیون نفر است ... بعد از حوادث سال ۸۸ آمدن این افراد به پای صندوق بیش از آنکه برای اصلاح طلبان موفقیتی به حساب آید برای اصولگرایان مغتنم است. آنها می توانند در خاورمیانه ای پر آشوب [بخوانید در جامعه ای پر آشوب!] سر خود را بالا بگیرند و مردمی را نشان دهند که به اصلاح نظام امیدوارند نه به اسقاط آن.»
و سپس، در ادامه استدلال بالا، نویسنده تاکید میکند که اصلاح طلبها نباید مجبور به توبه کردن در مقابل افکار عمومی بشوند، به این دلیل که به محض اینکه آنان در مقابل مردم «توبه» کنند دیگر فایده ای که اکنون برای حکومت دارند را از دست خواهند داد، چرا که مردم آنان را طرد خواهند کرد و دیگر نخواهند توانست کسی را به پای صندوقهای رای بکشانند. وی مینویسد، «اصلاح طلبی که پبذیرد از گذشته خود ابراز ندامت کند و در عوض جواز ورود به مجلس را به دست آورد قبل از آن بدنه اجتماعی خود را از دست داده است. توبه به مثابه آتشی است که در خرمن سرمایه اجتماعی آنها می افتد و [این] نقض غرض به مجلس رفتن و مردم را پای صندوق کشاندن است.»
نویسنده «روزگار» سپس مینویسد، «از بعد سیاسی قضیه هم که فاصله بگیریم، اصولگرایان باید با خود بیاندیشند که آیا اصلا یک اصلاح طلب توبه کرده فرد قابل اعتمادی است؟ با یک اصلاح طلب توبه کرده چه کار می توان کرد؟»
0 نظرات:
ارسال یک نظر