سلام به همه دوستان خوبم.
اگرچه عملا حدود بیست روزی از آخرین باری که خدمتتان نوشتم میگذرد، اما احساس میکنم خیلی خیلی بیشتر از آن بوده است. عجیب آدم عادت میکند به نوشتن و حرف زدن با خواننده هایش، و چقدر سخت بود برایم این مدتی که نبودم و نمیتوانستم باشم بیایم و بگویم سلام و بنویسم.
در همین مدت دوستانی برایم پیغام گذاشته اند و بخصوص در مورد لیست مربوط به بالاترین اسامی تکمیلی فرستاده شده که متاسفانه اضافه نکرده ام و عذر میخواهم بابت آن از دوستان، گرچه امیدوارم بتوانم پیدا کنم آن اسامی را و اینکار را انجام دهم.
یک اصطلاحی دارند خارجی ها به نام «perfect storm» که حتما یکنفر جائی ترجمه خیلی قشنگی هم ازش کرده اما من خبر ندارم، و عجالتا ترجمه اش را «طوفان کامل» یا «طوفان دقیق» بگوئیم [با تشکر از دوست خوبمان «دانیال»، که ترجمه بهتر «طوفان تمام عیار» را پیشنهاد کرده اند]. این یعنی وقتی مشکلات و مسائل کوچک و بزرگ بر حسب اتفاق طوری دقیق و عجیب همآهنگ و هم جهت میشوند که برآیندشان تبدیل میشود به یک نیروی مخربی که از عهده هیچ طوفانی به تنهائی بر نمیآید (اتفاقا یک فیلمی هم با همین تیتر هست، اینجا). غرض اینکه وضعیت یکی دو ماهه گذشته من هم مثل این بود که در نقطه مرکزی برآیند یک طوفان کامل قرار داشته باشم (که فقط امیدوارم تمام شده باشد و ادامه پیدا نکند بیش از این)، و دلیل اینکه اینهمه وقت نتوانستم بیایم و خدمت باشم هم همان بود.
بگذریم، امروز بیست و چهارم بهمن است و فردا روز بزرگی است. در این مدتی که خدمت نبودم تونسیها تظاهرات کردند و بن علی فرار کرد، مصری ها تظاهرات کردند و حسنی مبارک از ریاست جمهوری مصر کنار رفت، و رهبران جنبش سبز ایران هم حالا به بهانه پشتیبانی از مصری ها و تونسی ها برای فردا فراخوان تظاهرات داده اند. از این طرف دنیا توان این را ندارم که بخواهم پیش بینی کنم آیا فردا تظاهرات بزرگی انجام خواهد شد یا نه، اما واقعیت این است که مهم نیست فردا چه اتفاقی بیافتد، مهمتر آن است که این فراخوان انجام شده و این که فردا روز بزرگی است که چه مردم به خیابانها بریزند و یک تظاهرات بزرگ انجام شود یا نریزند و هیچ تظاهرات قابل توجهی انجام نشود، به هر حال الان یک بار دیگر جنبش مردمی زنده شده است، لااقل در اینترنت زنده شده است (و چه بسا برگشتن من به اینترنت هم بیشتر منعکس کننده همین احیای جنبش باشد تا برطرف شدن آن طوفان کاملی که عرض کردم)، و این خیلی مهم است طبعا.
اما این چند خط را فقط میخواستم بنویسم که سلامی کرده باشم تا باز بتوانم بیایم و بنویسم برایتان، پس اجازه بدهید فعلا چیز دیگری اضافه نکنم و همینجا تمام کنم این سلام و علیک را... به امید اینکه فردا شور و حیاتی واقعی را ببینیم که دوباره در مردم دمیده شده و آغازی جدی باشد بر مرحله آخر سقوط جمهوری اسلامی --سقوطی که یکی دو سال است شروع شده و هیچ بازگشتی هم ندارد البته، اما به هر حال اگر کمی سرعت بگیرد دلمان شادتر میشود!
اگرچه عملا حدود بیست روزی از آخرین باری که خدمتتان نوشتم میگذرد، اما احساس میکنم خیلی خیلی بیشتر از آن بوده است. عجیب آدم عادت میکند به نوشتن و حرف زدن با خواننده هایش، و چقدر سخت بود برایم این مدتی که نبودم و نمیتوانستم باشم بیایم و بگویم سلام و بنویسم.
در همین مدت دوستانی برایم پیغام گذاشته اند و بخصوص در مورد لیست مربوط به بالاترین اسامی تکمیلی فرستاده شده که متاسفانه اضافه نکرده ام و عذر میخواهم بابت آن از دوستان، گرچه امیدوارم بتوانم پیدا کنم آن اسامی را و اینکار را انجام دهم.
یک اصطلاحی دارند خارجی ها به نام «perfect storm» که حتما یکنفر جائی ترجمه خیلی قشنگی هم ازش کرده اما من خبر ندارم، و عجالتا ترجمه اش را «طوفان کامل» یا «طوفان دقیق» بگوئیم [با تشکر از دوست خوبمان «دانیال»، که ترجمه بهتر «طوفان تمام عیار» را پیشنهاد کرده اند]. این یعنی وقتی مشکلات و مسائل کوچک و بزرگ بر حسب اتفاق طوری دقیق و عجیب همآهنگ و هم جهت میشوند که برآیندشان تبدیل میشود به یک نیروی مخربی که از عهده هیچ طوفانی به تنهائی بر نمیآید (اتفاقا یک فیلمی هم با همین تیتر هست، اینجا). غرض اینکه وضعیت یکی دو ماهه گذشته من هم مثل این بود که در نقطه مرکزی برآیند یک طوفان کامل قرار داشته باشم (که فقط امیدوارم تمام شده باشد و ادامه پیدا نکند بیش از این)، و دلیل اینکه اینهمه وقت نتوانستم بیایم و خدمت باشم هم همان بود.
بگذریم، امروز بیست و چهارم بهمن است و فردا روز بزرگی است. در این مدتی که خدمت نبودم تونسیها تظاهرات کردند و بن علی فرار کرد، مصری ها تظاهرات کردند و حسنی مبارک از ریاست جمهوری مصر کنار رفت، و رهبران جنبش سبز ایران هم حالا به بهانه پشتیبانی از مصری ها و تونسی ها برای فردا فراخوان تظاهرات داده اند. از این طرف دنیا توان این را ندارم که بخواهم پیش بینی کنم آیا فردا تظاهرات بزرگی انجام خواهد شد یا نه، اما واقعیت این است که مهم نیست فردا چه اتفاقی بیافتد، مهمتر آن است که این فراخوان انجام شده و این که فردا روز بزرگی است که چه مردم به خیابانها بریزند و یک تظاهرات بزرگ انجام شود یا نریزند و هیچ تظاهرات قابل توجهی انجام نشود، به هر حال الان یک بار دیگر جنبش مردمی زنده شده است، لااقل در اینترنت زنده شده است (و چه بسا برگشتن من به اینترنت هم بیشتر منعکس کننده همین احیای جنبش باشد تا برطرف شدن آن طوفان کاملی که عرض کردم)، و این خیلی مهم است طبعا.
اما این چند خط را فقط میخواستم بنویسم که سلامی کرده باشم تا باز بتوانم بیایم و بنویسم برایتان، پس اجازه بدهید فعلا چیز دیگری اضافه نکنم و همینجا تمام کنم این سلام و علیک را... به امید اینکه فردا شور و حیاتی واقعی را ببینیم که دوباره در مردم دمیده شده و آغازی جدی باشد بر مرحله آخر سقوط جمهوری اسلامی --سقوطی که یکی دو سال است شروع شده و هیچ بازگشتی هم ندارد البته، اما به هر حال اگر کمی سرعت بگیرد دلمان شادتر میشود!
3 نظرات:
خوشحالم که باز میبینمت صادق جان ما هم دلمان برای تو تنگ شده بود. برقرار باشی.
ترجمه بهترش هست طوفان تمام عیار
پاینده باشی
خیلی ممنون از شما دوست ناشناس، من هم بسیار خوشحالم که باز بتوانم در خدمت باشم.... و بسیار ممنون از شما دانیال عزیز، بله، طوفان تمام عیار ترجمه خیلی بهتری هست!
ارسال یک نظر