روزنامه کیهان بالاترین را فراموش کرده است. شاید خاطرتان باشد که چند وقت پیش نوشته بودم که کیهان دیگر با آن آب و تاب از ضد انقلاب بودن و صهیونیستی بودن بالاترین نمینوشت، و اخیرا گاهی به سادگی از آن با عنوان «سایت بالاترین» یاد میکرد، که خوب خیلی جالب بود بخصوص برای کسانی که از قبل تعقیب میکردند و در خاطر داشتند که چطور بالاترین برای کیهان تقریبا حکم شیطان بزرگ عالم مطبوعات را پیدا کرده بود و روزی نبود که بخشی از محتویات آن «سایت صهیونیستی» و «سایت ضد انقلاب» را در معرض «تحلیل» های بچه گانه و سخیف خودش قرار ندهد.اما حالا قضیه از آن هم جالبتر شده، به شکلی که الان دیگر به ندرت میشود در صفحات کیهان اشاره ای حتی کوچک به بالاترین دید! راستی چرا، و چه توضیحی میتواند داشته باشد چنین تغییر سریعی در محتوا و برخورد کیهان؟ آیا کیهان هم متوجه شده که بالاترین آن ارزش، اهمیت و تاثیری را که در یک سال گذشته داشت دیگر ندارد و نیازی به تلف کردن وقت و جوهر گرانبهای دولت کودتا در مورد یک سایت کمابیش حاشیه ای نمیبیند؟
البته این حکایت یک جنبه بسیار غم انگیزی دارد که بر کسی پوشیده نیست، به این میماند که یک قهرمان ملی را روزی ببینی که معتاد شده کنار خیابان نشسته و کسی هم بهش اعتنائی نمیکند. اما از طرف دیگر جنبه مثبت آن را هم نباید ندیده گرفت که عبارت باشد از به راه افتادن یک «موج نو» در عالم اطلاع رسانی و رسانه مردم محور در ایران، که یکی از جنبه های آن که به همین زودی هم ظاهر شده گذار از یک سیستم مونوپولی و فرد محور به یک سیستم غیر متمرکز است که در فرم چندین سایت مختلف و ظاهرا مجزا نمود پیدا کرده. اینها سایتهائی هستند که از یک طرف قدرت و توان تکنیکی مشابه و شاید بهتر از بالاترین را ارائه میدهند، و در عین حال از طرف دیگر قول سیستم های اجتماعی و سیاسی پیشرفته تر و دموکراتیک تری هم به کاربرانشان داده اند، و ضمنا با یکدیگر نیز یک نوع رقابت و دیالوگ نیمه آشکار دارند.
همانطور که بارها گفته ام، با توجه به اینکه اطلاعات و شفافیت کافی نسبت به این سایت ها هنوز موجود نیست و نیز با توجه به اینکه سیستم مدیریت آنها نیز هنوز در عمل به اجرائی کردن آن چه که قولش را داده اند نرسیده است، بنا بر این هنوز نمیتوان به هیچیک از آنها اعتماد کامل داشت و بدون دغدغه از آنها دفاع کرد، و در واقع احتمال اینکه یک یا چند تا از اینها توسط ماموران امنیتی به راه انداخته شده باشند هم کم نیست. اما این مشکل در واقع مسئله کوچکی است و اصل قضیه را هم تغییر نمیدهد، که عبارت باشد از آن تغییرات اساسی که در فرم تفکر و نوع مطالبات کاربران و مدل روابط اجتماعی در این دسته از سایتها به وجود آمده است. و البته از انصاف هم نگذریم، بخش عمده این تغییرات ناشی از وجود و عملکرد بالاترین بوده است: چه عملکرد مثبتش در گذشته و چه عملکرد منفی آن در حال حاضر.
در هر حال قصدم از اینکه این تیتر را برای این متن انتخاب کردم این بود که به دوستان عرض کنم شاید وقت آن رسیده باشد که ما هم مثل «کیهان» دیگر نوشتن و بحث از «بالاترین» را به آخر برسانیم. به عبارت دیگر، شاید وقت آن رسیده است که مرگ آن سایت زیبا و سرزنده که روزهای خوب و پرنشاطی در کنار ما بود را با همه تلخی و سنگینیش قبول کنیم و به راه ادامه بدهیم. به یاد خودمان بیاوریم که با مرگ یک پرنده پرواز به آخر نمیرسد، و از آن هم مهمتر، که هر یک از ما رسالتمان این است که خود یک پرنده شویم، بخصوص اکنون که پرواز را دیده ایم و آن را از نزدیک لمس کرده ایم و شناخته ایم.
از سوی دیگر، مسئولان بالاترین هم با توجه به درس سنگینی که از وقایع اخیر گرفته اند، و با توجه به اینکه برایشان واضح شده که اگر نتوانند با سایتهای جدید در زمینه های اجتماعی و آزادی بیان رقابت کنند به زودی نه فقط از خاطره کیهان بلکه از خاطره اکثریت کاربران اینترنت فارسی نیز محو خواهند شد، چه بسا به زودی رویه خودشان را تغییر دهند و به موضع گیری هائی غیر مستبدانه تر روی بیاورند.
به هر حال اگر چنین تصمیمی بگیرند خدمتی کرده اند به خودشان، و ما هم بدون شک از آن پشتیبانی خواهیم کرد. اما این نکته بایستی چه برای آنها و چه برای ما روشن باشد که بالاترین دیگر هرگز روزهای «طلائی» خود را نخواهد دید، و اکنون با از میان برداشته شدن مونوپولی قبلی و به وجود آمدن زمینه ای عالی برای رقابت رسانه ای و اجتماعی بایستی در انتظار رشد سریع و شکوفائی هرچه بیشتر در فضای اینترنت فارسی باشیم، فضائی که در آن مدیران بالاترین نیز در صورت تغییر رویه خود این امکان را خواهند داشت که به عنوان یکی از شهروندان آن به فعالیت و رقابت آزاد بپردازند.
5 نظرات:
با سلام خدمت جناب رحیمی
امروز بعده مدتها و هفته ها که اومدن نت من فقط در حده سرز دن به فیس بوکم بود خیلی اتفاقی به بالاترین رفتم و از اونجا که اتو ساین میشدم همیشه به سایت،دیدم در کمال ناباوری همونجوری که کاملا بی دلیل حسابمو بسته بودن بعلته هیچ و پوچ مشاهده کردم نه تنها حسابم باز شده بلکه به تعداد ده کاربر جدید قابلیت ارسال دعوت نامه پیدا کردم،
از میمونیو مبارکیه این امر بگذریم میرسیم به یک مقوله ایی که اونم همه داریم تو این چند هفته بهش اشاره میکنیم دخالت بیجا و بی دلیل و یک نوع دیکتاتوری در بالاترینه
با اینکه حسابم باز شده ولی فعالیتمو تو اینگونه زمینه ها کلا موکول کردم و اخبار جدید و بیشتر از ریشه ها میگیرم تا سایتای دیگه
بنظر میاد خوده یحیی نژآد و دار و دستش فهمیدن چه بلایی سره بالاترین آوردن که اینگونه باز گشتند
بنا به دلایلی نام کاربریمو نمیارم میخاستم میل کنم براتون یا پی ام شخصی بدم ولی نتونستم
بنده خدا صادق رحیمی داره التماس میکنه مهدی یه نگاه کوچیک بهش بندازه و اکانتشو باز کنه :)))
صادق جان مرد باشو حداقل تو یکی از این سایت های جدید فعالیت کن.
شما مگه نمیگفتی باید به فکر یه سایت جدید بود؟؟؟ چی شد؟؟؟ حالا اینا هم شدن غیر قابل اعتماد؟؟
رفتارهای بچه گانه ای دارید. یه کم بزرگ بشید بد نیس.
درود بر صادق رحیمی عزیز. من تازه فهمیدم شما هم بالاخره عضو آزادگی شدین. خیلی خیلی خوشحال شدم و بهتون خوشامد میگم. سایتهایی مثل آزادگی به حضور افراد آگاه و مبارزی مثل شما نیاز دارن.
و اما:
من با این بخش از نظرتون که باید بحث درمورد بالاترین رو تموم کنیم موافق نیستم. به دو دلیل. یکی اینکه موضوع بالاترین فقط مربوط به یک سایت و یک فرد (یحیی نژاد) نیست، بلکه یه پدیدهء کاملآ اجتماعی و فرهنگیه که هنوز جا برای تجزیه و تحلیل داره تا بتونیم از بالاترین و عوامل و زمینه های شکل گیری فضای خفقان و دیکتاتوری در اون سایت درس بگیریم و چنین اتفاقاتی دوباره در فضای اینترنتی و جامعهء ایرانی تکرار نشه. دوم اینکه خیلی از اعضای کنونی بالاترین، با وجودی که از وضع سایت راضی نیستن، اما به علت بی غیرتی و جاه طلبی و منافع شخصی و فقط بخاطر اعتیاد به کسب "امتیاز" و اعتبار مجازی، حاضر به دل کندن از بالاترین نیستن و با این کار به دیکتاتوری و سانسور خدمت میکنن. بنابراین به نظر من بهتره بجای پرداختن به رفتار مدیران بالاترین، اینبار نگاه و انتقادمون رو متمرکز کنیم روی بخشی از اعضای بالاترین که با وجود اطلاع از کودتای یحیی نژاد، همچنان به همکاری با این سایت مشغول هستن. چون فرهنگ دیکتاتوری و حذف مخالف فقط یکی از مشکلات جامعهء ماس. مشکل دوم که دست کمی از مشکل اول نداره و باعث شده که دیکتاتورها همیشه بر ما حاکم باشن، همین فرهنگ "مماشات" وحتی همکاری با دیکتاتور (بخاطر منافع شخصی) هست! بهتر نیست تحلیلی هم روی رفتار و عملکرد مشمئز کنندهء خیلی از اعضای بالاترین داشته باشیم که با پاچه خواری و بی احترامی به حقوق اخراجی ها و تحریمی های بالاترین، فقط به دنبال امتیازات و اعتبارات احمقانهء "مجازی" هستن؟! به نظرم خیانت به آزادی و حقوق دیگران و فروختن "شرف" به قیمت مفت ("اعتبار" در بالاترین)، ارزش بحث کردن و تجزیه و تحلیل رو داشته باشه! تا بحال به این جنبه از مشکلات بالاترین زیاد پرداخته نشده. نظرتون چیه؟
green.path گرامی، با تشکر از نظر شما. من اتفاقا با حرف شما موافقم، و به نظرم باید کمی روشنتر مینوشتم چون منظور من هم در واقع این نبود که دیگر نباید از بالاترین و اتفاقی که افتاده حرفی زد، چون آن جریان اتفاقا حتی به عنوان یک اتفاق در گذشته هم نیاز بسیاری به تحلیل و تشریح دارد، بگذریم که همانطور که شما اشاره کرده اید در حال حاضر هم هنوز بر فضای مجازی تاثیر دارد و بنا بر این حتما باید به آن پرداخت. اما چیزی که بیشتر مورد نظر من بود این بود که ابراز احساسات نسبت به کاری که مهدی یحیی نژاد کرد و جنایتی که انجام داد (قتل عام کاربران و نیز به قتل رساندن بالاترینی که میشناختیم) شاید وقتش گذشته باشد و به هر حال باید واقعیت را قبول کنیم و نوحه هامان را بخوانیم و بالاترین را دفن کنیم و برویم به زندگی مان بپردازیم -نه اینکه دیگر نباید به اتفاقی که افتاده و ابعاد و مفهوم آن پرداخت.
باز هم از توجه و دقت شما ممنونم.
دوست گرامی، جناب «بیرون شده بازگردانده شده»، طبعا با صحبتهای شما موافقم، مهدی کاری کرد که شاید خودش فکر نمیکرد اینطُر بلائی سر خودش بیاورد، اما خوشبختانه در عین حال نتایج بسیار خوبی هم برای جامعه مجازی فارسی داشت کارش. کار مهدی جائی برای بخشیدن ندارد، بخصوص که هیچوقت هم از موضع خودش برنگشته است و اگرچه چند بار تظاهر کرده به اینکه میخواهد عوض کند جهتش را، اما هربار زود مشخص شده که فقط به قصد آرام کردن و در واقع فریب دادن و استفاده از افراد است که به چنین کاری دست میزند.
باز هم ممنون.
ارسال یک نظر